Jak poprawić skuteczność szlifowania zębów w procesie produkcji węglika spiekanego?

Szybka produkcja produktów to wspólny cel dążeń kolegów z branży wytwarzania. Tarcze piłowe z węglika spiekanego mają niską wartość, dlatego wydajność produkcji ma szczególne znaczenie dla producentów tarcz piłowych. Proces szlifowania zajmuje około połowy czasu w całym procesie produkcji tarcz piłowych, dlatego ważne jest, by poprawić wydajność produkcji na etapie szlifowania tarcz piłowych.

Proces szlifowania dzieli się na dwa procesy: 1. Proces szlifowania polegający na kontakcie między tarczą szlifierską a przedmiotem obrabianym; 2. Czas pomocniczy; Efektywność procesu szlifowania polegającego na kontakcie między tarczą szlifierską a przedmiotem obrabianym można poprawić zwiększając prędkość cięcia, jednak wiąże się to z wadą zwiększonego zużycia tarczy szlifierskiej, podnosi ryzyko szybkich zmian wymiarów przedmiotu obrabianego oraz zwiększa liczbę wymian tarcz szlifierskich. Skrócenie niepotrzebnego czasu pomocniczego zapewni więcej możliwości poprawy efektywności.

Wykorzystujemy szlifowanie kąta plecowego ostrzy pił do ilustracji sposobu poprawy efektywności szlifowania ostrzy pił. Szlifowanie kąta plecowego ostrzy pił dzieli się na cztery następujące kroki:

W trakcie procesu ustawiania narzędzia: szybkie posuwanie narzędzia zostaje zmienione na powolne posuwanie narzędzia, gdzie A = około 2 mm;

Typowe błędy: A jest zbyt długie, szczególnie podczas szlifowania z rzadkimi zębami, co znacząco wpływa na skuteczność szlifowania; A jest zbyt krótkie, powodując, że tarcza szlifierka uderza w przedmiot zanim osiągnie ustaloną prędkość, lub nawet w momencie szybkiego ruchu narzędzia uderza w przedmiot, co powoduje poważne zużycie tarczy szlifierki.

Typowe problemy podczas procesu szlifowania: Zbyt wolna prędkość posuwu narzędzia wpływa na skuteczność szlifowania; Zbyt szybka prędkość posuwu narzędzia prowadzi do: 1. Zamglony brzeg ostrza; 2. Szybkie zużycie tarczy szlifierki; 3. Obniżenie dokładności piły; 4. Uszkodzenie krawędzi ostrza (nieostry).

Określenie prędkości posuwu narzędzia: prędkość posuwu narzędzia (mm/s) X szerokość głowicy narzędzia (mm) ≈ 10~15. Przykład: prędkość posuwu narzędzia 305X96TX3.2 = 10/3.2 = 3~3,5 mm/s.

Długość całkowitego ruchu narzędzia ≈ A + grubość ostrza + B + szerokość tarczy szlifierki = 2 + 3 + 2 + 5 = 12 mm

Czynność szlifowania każdego zęba = zmiana biegów + szybki posuw + wolny posuw + szlifowanie + cofanie + powrót; czas = 1,0 + 0,5 + 0,5 + 3,5 + 0,5 + 1 = 7 sekund / ząb

Na przykładzie 305X96T: całkowity czas szlifowania wynosi około 7X96 sekund = 672 sekundy = 11,2 minuty

Sposób na przyspieszenie to:

1. Zminimalizuj długość A i B.

2. Zwiększ prędkość posuwu w czterech procesach: zmiana biegów, szybki posuw, cofanie i powrót.

Powyższy przykład dotyczy szlifowania kąta tylnego i analizy sposobu poprawy wydajności szlifowania. Przez analogię, również szlifowanie boczne i czołowe może poprawić wydajność całego procesu szlifowania poprzez powyższe metody.